Cut : IMPOSSIBLE LOVE Ep 5

            เสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะของมนุษย์ยิ่งทำให้ยมทูตรับรู้ว่าการกระทำของเขา กำลังจะสั่งสอนให้ผู้มนุษย์ปากเก่งรู้ว่าไม่ควรมาเล่นลิ้นกับยมทูต ไม่ควรปากดี และไม่ควรท้าทายยมทูต ดวงตากลมของมนุษย์ไม่ได้มองยมทูตอย่างโกรธแค้น หากแต่เป็นดวงตาที่แสดงความห่วงหาอาทร คิดถึง

“ฉันคิดถึง...อ๊ากก...” ผมไม่ต้องการได้ยินเสียงของมนุษย์ ถ้าไม่จำเป็น

            ยมทูตหนุ่มดันแทรกแก่นกายร้อนของตนเข้าไปในตัวของมนุษย์ เสียงร้องครวญคราง ที่ได้ยินแล้วยิ่งพอใจ แรงกระแทกทำเอาคนภายใต้ร่างนอนร้องครางเสียงหลง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายที่ถูกกระทำยอมรับแต่โดยดี

“อ๊า..อ๊า...ซี๊ด”

            ผมกำลังสะใจอยู่กับการสั่งสอนมนุษย์ผู้นี้อยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ผมก็เกิดเจ็บที่หัวใจอีกรอบ คราวนี้เจ็บเสียดจนผมต้องหยุดการกระทำของตัวเอง แล้วยกมือขึ้นมาจับที่หน้าอกของตัวเอง

แปลก?

แปลกมากที่ก้อนเนื้อบางอย่างในหน้าอกของผมมันเต้นอย่างช้าๆ และนิ่งไป

เจ็บ มันเจ็บจนผมไม่อยากจะขยับไปไหนเลยจริงๆ

“นาย..แฮก...นายเป็นอะไร” เสียงแหบๆ ของคนที่ร้องครางมานานกว่าสิบนาทีเอ่ยถามผมขึ้น

            มนุษย์ไม่มีสิทธิจะรู้ว่าผมอ่อนแอ มนุษย์มีสิทธิแค่โดนลงโทษจากผมเท่านั้น ผมกัดฟันกรอดแล้วดึงแขนมนุษย์นั้นขึ้นมาหาตัว โน้มหน้าเข้าไปจูบที่ริมฝีปากคริส เปลือกตาหลับลองอีกครั้ง

            ภาพของชายหนุ่มที่ผมไม่เห็นหน้ากำลังขยับอยู่บนตัวของผม สองโอบกอดรอบหัวผมที่ดูดดุนและเล่นอยู่กับยอดอกตุ่มเล็กๆ สะโพกเล็กขย่มลงบนตัวผมเป็นจังหวะ ไม่ขาดช่วง ยิ่งผมอยากจะเห็นใบหน้าของชายคู่นั้นมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งไกลออกไป แต่เสียงร้องแห่งความสุขของทั้งสองมันดังเข้ามาในโสตประสาทของเขาไม่ขาด

ไม่!

นี่ไม่ใช่เสียงร้องในหัวเขา

แต่มันคือเรื่องจริง

            เปลือกตาเปิดขึ้นมามองสิ่งตรงหน้า ยมทูตอย่างเขากำลังครอบปากดูดเลียเม็ดยอดอกที่แข็งขืนสู้กับปากเขา ปลายลิ้นร้อนเลียวนสลับกับริมฝีปากที่เม้มดูดเร้าอารมณ์ให้มนุษย์ขย่มลงบนตัวผมเร็วขึ้น ยิ้มดูดเม้มแรงเท่าไหร่ แรงขย่มที่ตามมาก็ยิ่งแรงเท่านั้น มือสองข้างของผมลากไล้สัมผัสอยู่บนแผ่นหลังนวลเนียน

            

            คริสกับลังเสพสุขอยู่กับการโยกบนตัวผมงั้นหรอ...ไม่ได้...ผมจะไม่ให้มนุษย์นี่มามีความสุขกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นแน่ แม้ผมจะยังไม่แน่ใจว่าภาพในหัวผมมันคือตัวผมเอง หรือมนุษย์ชายคู่หนึ่งที่กำลังร่วมรักกันอย่างมีความสุข แต่ในความเป็นจริง ผมจะทำให้คริสเจ็บ..

            ยมทูตโน้มตัวเองดันให้คนที่สนุกกับการขย่มบนตัวลงนอนราบกับเตียงนอน...รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นชั่วแว๊บเดียวให้มนุษย์ได้เห็น ก่อนที่จะไม่มีเวลาได้มองหน้าคนที่อยู่บนตัว

“อื้มม...อื้ออ” มันดีจริงๆนะ ในตัวมนุษย์ผู้นี้

            ยมทูตหนุ่มขยับร่างกายตนเองกระแทกเข้าไปในตัวมนุษย์ซ้ำๆ ฟังเสียงร้องครางอย่างเจ็บปวด เล็บมือจิกและข่วนตามตัวยมทูตจนแทบไม่มีที่เหลือ สะโพกสอบขยับรัวจนคนรับกระแทกบิดตัวหนี ยิ่งรุนแรงเท่าไหร่ ยมทูตที่ถูกปลุกความรู้สึกขึ้นมาก็ยิ่งสนุก เหมือนได้ปลดปล่อยสิ่งที่เก็บมาเนิ่นนานหลายปี

            รอบแล้วรอบเล่าที่คริสจะต้องนอนรับบทลงโทษที่ไม่ยุติธรรมจากยมทูต...ความเหนียว แฉะ เลอะเต็มที่นอน ทั้งของมนุษย์และยมทูต สายตาว่างเปล่าของยมทูตมองลึกมายังนัยน์ตาของคริสซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็พบเจอแต่สายตาที่เศร้าสร้อย

“จำเอาไว้ ว่าคราวหน้า อย่ามาลองดีกับยมทูต” ยมทูตเอ่ยขึ้น และโน้มใบหน้าคมเข้าไปหาคนที่นอนหมดแรงอยู่ คริสหันหน้าหนี แต่มือของยมทูตก็ไวกว่าที่จะจับปลายคางให้หันมามองหน้าตน

“เจ็บแล้ว จำด้วย!”

“หึ! อ๊ะ..อ๊ากก” บอกว่าเจ็บแล้วจำ อย่ามาทำปากดี ตัวผมยังเชื่อมต่อกับตัวมนุษย์นี้ ถ้าไม่ฟัง จะกระแทกไม่หยุดเลย คอยดู

“อย่ามาปากดี ทั้งที่รู้ว่าตัวเองสู้ไม่ได้” ผมขยับตัวช้าๆ เข้าออกในตัวมนุษย์ที่เม้มปากกัดฟันแน่น หึ อดทนอยู่หรอ ทีเมื่อกี้ร้องไม่หยุดเลย

            เสียงบางอย่างในหัวผมเป็นเสียงร้องครางที่คุ้นเคยมันดังขึ้นจนผมต้องหลับตาและสะบัดหัวไล่เสียงนั้นออก พอหลับตาเท่านั้นแหละ ผมก็ยิ่งเห็นภาพตัวเองขยับอยู่บนตัวใครบางคนที่ไม่รู้จัก...ไม่เห็นหน้า เสียงหวานเรียกชื่อบางชื่อที่ผมฟังไม่ถนัด

สิงโต

คริส

เสียงครางหวานๆ เอ่ยเรียกชื่อสลับกันไปมา คริสงั้นหรอ?

จี๊ด...

ความเจ็บปวดแล่นแปร๊บเข้ามาในตัวผม ร่างกายกล้ามเนื้อและกระดูกจนผมมิอาจทนไหว...สองมือขึ้นจับกุมศีรษะตัวเองแล้วพลิกตัวนอนหงาย สีหน้าเจ็บปวดทรมาน มันเจ็บและแย่ที่สุด ทำไม มันเกิดอะไรขึ้น ร่างกายของเขากำลังเกิดแรงต่อต้าน พลังงานในร่างกายของเขาพุ่งขึ้นและอ่อนลงจนทำให้สติของยมทูตเลือนหายไป

         

กลับไปที่ เด็กดี >>>คลิก <<<